بررسی معضل پارک دوچرخه در محیط شهری با رویکرد طراحی محور در شهر بجنورد

با رشد سریع افزایش تعداد اتومبیل در ایران، در اوایل دهه 1350 و نبود ایمنی لازم برای دوچرخه سواران و کم توجهی مسئولان در برنامه ریزی های سطوح مختلف کشور، موجب کاهش اهمیت دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه گردید. یکی از راه های کاهش ترافیک وسایل نقلیه استفاده شهروندان از دوچرخه می باشد که شهرداری ها باید شرایط و زیرساخت های این فرهنگ را برای شهروندان فراهم نمایند. اطلاعات موردنیاز این پژوهش مبتنی بر بنیادهای نظری اکتشافی به دو صورت اسنادی و میدانی جمع آوری شده است؛ که با توان سنجی محدوده مورد مطالعه به تخلیل داده ها پرداخته ایم. محدوده مورد مطالعه شهرستان بجنورد می باشد که با توجه به محیط شهری و کم عرض بودن خیابان ها نمی توان بخشی از فضای پیاده یا سواره را به پارکینگ دوچرخه اختصاص داد و این عرصه ها را برای استفاده ای دیگر اشغال کرد. لذا استفاده از فضای بین درختان جهت نصب ایستگاه دوچرخه موجب بازدهی بیشتر فضای شهری شده و مانع حرکت و نظم پیاده و سواره نمی شود. المان پیشنهادی دارای ظاهری مدرن است که با قرارگیری در فضای سبز بین خیابان و پیاده راه مشکل کمبود فضا را حل می کند در این پژوهش سعی شده است که برای احداث پارکینگ دوچرخه طرحی صحیح ارائه گردد تا براساس معیارهای لازم بهره برداری بهینه و مناسب صورت گیرد لازم به ذکر است طرح ارائه شده به ثبت اداره اختراع درآمده است.

Keywords:

دوچرخه , بجنورد , پارکین , خیابان , پیاده رو , درختان