بررسی اثرات تلقیح بذربا عناصرمیکرو برمقاومت ارقام گندم (رحمت و محمدی) درشرایط آب و خاک محدوده شمال استان سیستان و بلوچستان (شهر زابل)

وقوع حوادث طبیعی در جهان امری است مرسوم اما برخی از این حوادث صدمه سازند. یکی از این پدیده هایخطرساز خشکی است که بسیاری از مناطق کشور ایران را همواره در تهدید دارد. لیکن یافتن تکنیک هایی جهتکاهش صدمات این پدیده طبیعی موضوعی امکان پذیراست. در همین راستا مطالعه ای به منظور بررسی اثر تنشخشکی و میکروالمنت ها (روی ، مس و بر) بر عملکرد کمی و کیفی ارقام گندم در منطقه زابل آزمایشی از نوعکرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی سیستان بهاجرا در آمد. در این آزمایش بذور ارقام گندم شامل رحمت و محمدی به وسیله محلول های CuSO4 ، ZnSO4 ،H3BO3 تیمار شده و پس از کشت ارقام تحت تنش کم آبی در مراحل ساقه دهی و سنبله دهی همراه با شاهد(بدون تنش) قرارگرفتند. صفات مهم ارزیابی در این آزمایش عملکرد و اجزای آن به همراه عملکرد بیولوژیک بود.نتایج نشان داد که میکروالمنت ها بر روی عملکرد ارقام اثر معنی داری دارند به صورتی که تیمار بذور بااسیدبوریک کمترین تاثیر را در افزایش عملکرد بیولوژیک و اقتصادی ارقام از خود بر جای گذاشت. تاثیر تنش کمآبی بر روی عملکرد دانه معنی دار بود و بیشترین عملکرد دانه مربوط به رقم رحمت در شرایط عدم تنش خشکیو تیمار با محلول مس و روی بود.

Keywords:

میکروالمنت , مقاومت به خشکی , تلقیح بذر , شهر زابل , ارقام گندم