بررسی مسئولیت بین المللی

بعد از جنگ سرد و در سراسر دهه 1990 ، جهان شاهد گسترش جنگ های داخلی و در نتیجه نسلکشی، خونریزی و پاکسازی قومی در بخشهایی از جهان مثل رواندا، کوزوو، سومالی و بوسنی بودهاست. واکنش در برابر این رویدادها، جامعه جهانی را در مقابل یک بحث جدی و در عین حال مشکلقرار داد که آیا حاکمیت دولتها بی قید و شرط است و یا اینکه برای کمک به مردم تحت ستم بایستیاقدام نمود.بتدریج جامعه بین المللی در مقابل نقض فاحش حقوق بشر احساس تکلیف و وظیفه نمودو مشروعیت دولتها که تا این زمان با محک حاکمیت موثر و همه جانبه بر سرزمین و مردمشانسنجیده می شد، از این پس با رعایت موازین و اصول حقوق بشر مورد ارزیابی قرار گرفت. لذا موضوعمداخلات بشر دوستانه به قصد یاری و نجات مردم در دولت های ناقض حقوق بشر جدی شد که با اصل«حاکمیت»، «عدم مداخله» و «عدم توسل به زور» مندرج در منشور، اساساً و بطور ذاتی در تضاد و تعارض بود.