نقش برنامه ریزی مشارکتی در دستیابی به رشد هوشمند شهری با تأکید بر الگوی نردبان مشارکت

تبیین، توصیف و استفاده از مشارکت در انجام امور، از دیرباز در تمامی جوامع بشری رایج بوده است؛ اما به کارگیری مفهوم امروزی مشارکت، یعنی برنامه ریزی مشارکتی و دخالت شهروندان در امور برنامه ریزی شهری، در جوامع توسعه یافته مشاهده می گردد و در کشورهای جهان سومی نظیر کشور ما، کمتر به چشم می خورد. دلیل این امر نیز، وجود بی توجهی و بی اعتمادی مسئولان زیربط نسبت به ذینفعان که همان شهروندان هستند، می باشد. هدف مقاله حاضر، بررسی نقش همین مفهوم در دستیابی به رشد هوشمند شهری می باشد؛ نظریه ای که می کوشد تا شهرها را به سمت پایداری بیشتر سوق دهد و از پراکنده رویی خارج سازد. در راستای وصول به این هدف، از نردبان مشارکت شری ارنشتاین استفاده شده است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت اسنادی است و با استفاده از روش توصیفی، به بیان موضوع پرداخته شده است

Keywords:

برنامه ریزی مشارکتی , مشارکت , رشد هوشمند , نردبان مشارکت