بررسی نتایج آزمایشات مکانیکی بتن حاوی آلومینا و مقایسه آن با بتن حاوی سیلیس

با توجه به رشد سریع تحقیقات علمی و عملی نانو در کلیه علوم و صنایع توجه بسیار کمی به کاربردهای این پدیده صنعت ساختوساز شده است زلزله های اخیر در اقصی نقاط جهان و بخصوص زلزله اخیر سیچوآن چین که در می 2008 رخ داد استفاده از مصالح نوین و شناخت قابلیتهای مواد سازنده ساختمان ها را جهت بهسازی و مقاوم سازی آنها آشکارتر نمود. یکی از موضوعات مورد بحث در زمینه مقاوم سازی سازه های بتنی بهسازی مصالح، ترمیم ترک ها و بهینه سازی سازه می باشد. بتن مقاوم از نوع مصالح کامپوزیت و ترکیبی می باشد و خاصیت عملکرد این بتن بستگی به نانو ساختار مواد زمینه آن دارد. در تحقیقات اخیر مشخص شد که استفاده از فناوری نانو در بتن میتواند عملکرد بهتری نسبت به بتنهای فاقد این مواد در صنعت ساخت وساز داشته باشد با بهینه نمودن بتن به وسیله نانو ذرات بهبود قابل توجهی در خواص و رفتار مکانیکی آن ایجاد میشود که از آن جمله می توان به بهبود در مقاومت فشاری ،بهبود در مقاومت کششی، بهبود مقاومت در برابر ذوب و انجماد، کاهش نفوذپذیری، کاهش در برابر خوردگی، کاهش انقباض و انبساط را اشاره نمود. آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار میگیرد استفاده از نانو تیوب های کربنی جهت ترمیم، تقویت و بهسازی در طرح اختلاط بتن می باشد و ارزیابی راهکارهای مقاوم سازی سازه های بتنی به وسیله فناوری نانو بررسی می شود همچنین از دیگر موارد مورد بحث به چگونگی استفاده از فناوری نانو در بهینه نمودن بتن های مرتبط با صنعت ساختوساز اثر آن و مواد تشکیل دهنده آن پرداخته می شود.

Keywords:

بتن , بهینه سازی , نانو تیوپ , نانو ذرات , مقاوم سازی.