ارزیابی میزان رضایت گردشگران از مولفه های کیفیت محیطی در کلان شهرهای گردشگرپذیر ایران (مطالعه موردی: کلانشهر شیراز)

امروزه با توجه به اهمیت گردشگری به منظور دستیابی به توسعه پایدار شهری، در بسیاری از کشورهای پیشتاز در زمینه گردشگری، شهرهای دارای قابلیت گردشگری به عنوان پایه و اساس توسعه گردشگری و متعاقبا توسعه ملی مورد توجه قرار گرفته اند. بنابراین با توجه به تاثیر انکارناپذیر کیفیت محیطی مکانهای گردشگرپذیر در جذب گردشگر، در پژوهش حاضر به بررسی میزان رضایت گردشگران از مولفه های کیفیت محیطی در کلانشهر شیراز پرداختهایم. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی میباشد. مطالعات میدانی مبتنی بر پرسشنامه محقق ساخته بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شهروندان کلانشهر شیراز بوده اند که از این جامعه، تعداد 300 نفر انتخاب و پرسشگری در سطح افراد انجام شد. انتخاب نمونه به صورت تصادفی انجام شده است. در نهایت داده ها، پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل و استنتاج قرار گرفتند. همچنین با استفاده از آزمون t تک نمونهای و مدلسازی معادلات ساختاری به ارائه تحلیل و بررسی موضوع پرداخته شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که به طور کلی میزان رضایت گردشگران از وضعیت کیفیت محیطی کلانشهر شیراز برابر با 3/58 و کمی بالاتر از حد متوسط میانگین فرضی (3) است. بنابراین رضایت گردشگران در حد بالاتر از متوسط (3/58) میباشد. مؤلفه های مربوط به کیفیت محیطی نیز بیانگر آن است که بیشترین میزان رضایت نسبت به مؤلفه »معنایی و ادراکی« و کمترین رضایت نسبت به مؤلفه »عملکردی و فعالیتی« بوده است.

Keywords:

گردشگری , گردشگری شهری , رضایت گردشگر , کیفیت محیطی , شیراز.