اثربخشی فرزند پروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر خویشتن داری و خودکارآمدی والدگری مادران دارای کودک بیش فعال

با توجه به شرایطی که مادران کودکان بیش فعال دارند و دارای خودکارآمدی پایینی می باشند، از طریق شیوه مبتنی بر ذهنآگاهی می توان باعث بهبود خویشتن داری و خودکارآمدی مادران شد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشیفرزند پروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر خویشتن داری و خودکارامدی والدگری مادران دارای کودک بیش فعال بود. روش پژوهش،نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکبیش فعال مدارس منطقه 3 شهر اصفهان در سال 1396 بود. برای تعیین حجم نمونه ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری خوشه اییک مدرسه انتخاب سپس از بین مدرسه انتخابی 30 نفر از این مادران کودکان بیش فعال به روش نمونه گیری در دسترس به عنواننمونه انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. به منظور گردآوری داده ها، از دو پرسشنامهخودکارآمدی دومکا (1966) و پرسشنامه خویشتن داری نیک منش (1386) استفاده گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد کهروش فرزند پروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر هر دو متغیر خویشتن داری و خودکارآمدی مادران دارای کودک بیش فعال مؤثر بودهو باعث بهبود این دو متغیر گردیده است.

Keywords:

فرزند پروری , ذهن آگاهی , خودکارآمدی , خویشتن داری , کودکان بیش فعال