اثربخشی شعر درمانی بر کاهش باورهای غیرمنطقی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی شعر درمانی بر کاهش باورهای غیرمنطقی دختران تیزهوش مقطع متوسطه شهرستان اصفهان بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر را دختران تیزهوش شهر اصفهان تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس 30 نفر از دانش آموزان تیزهوش مدرسه نژاد ستاری انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش(هر گروه 15 نفر) بطور تصادفی قرار داده شدند. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز بود. همچنین گروه آزمایش تحت جلسات شعر درمانی طی 7 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss-22 محاسبه و با روش تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد بین دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد((p≤0.05؛ یعنی شعر درمانی باعث کاهش باورهای غیرمنطقی در دانش آموزان تیزهوش شده است. همچنین نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که شعر درمانی باعث بهبود ابعاد باورهای غیرمنطقی(درماندگی نسبت به تغییر، توقع تایید از دیگران، اجتناب از مشکل و بی مسئولیتی هیجانی) دختران تیزهوش شده است. در نتیجه شعر درمانی می تواند رویکرد جدیدی برای کاهش مسائل روانشناختی دانش آموزان باشد.

Keywords:

باورهای غیرمنطقی , دانش آموزان تیزهوش , شعر درمانی