وظیفه والدین پیرامون حضانت فرزند

اطفال برای حفظ و نگهداری ، رشد و نمو، تربیت و تدبیر امورشان نیازمند به دیگری هستند. سرپرستی و نظارت بر تربیت آنها تا زمان بلوع با عنوان حضانت در فقه امامیه بیان می شود. و از موضوعاتی است که در فقه و حقوق مورد توجه قرار گرفته است. اما پرسش ها و ابهام های نگهداری کودک و نیاز جامعه امروز می طلبد که به این موضوع نگاه عمیق تر و تازه تری داشته باشیم. در پژوهش حاضر سعی شده است که آموزه های اسلامی در مورد حضانت فرزند بررسی شود. و اینکه با توجه به منابع دینی آیا می توان وظیفه والدین را در این مسئله مشخص نمود. در واقع غرض ، استنباط وظیفه والدین وتبیین و بررسی ادله حکم حضانت است. و نیل به این هدف به صورت توصیفی و تحلیلی است. پژوهش حاضر با بررسی ادله حضانت به این نتایج منتهی شده است که حضانت فرزند بر والدین واجب است. افزون بر آن وجوب آن کفایی است که با انجام از سوی یک نفر از عهده دیگران ساقط می شود. در صورت طلاق و جدایی والدین نیز مادر برای حضانت فرزند تا سن هفت سالگی اولویت دارد و بعد از آن حضانت با پدر است. مگر آنکه پدر شرایط حضانت را نداشته باشد. افزون بر آن مادر برای حضانت فرزند حق مطالبه اجرت نیز دارد. و حق حضانت مادر با ازدواج او ساقط می شود.

Keywords:

حضانت , سرپرستی , فرزند , پدر , مادر.