تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و صفات مورفوفیزیولوژیک موسیر

با توجه به وضعیت برداشت موسیر از رویشگاه های طبیعی، انجام مطالعه در زمینه بومی سازی این گونه گیاهی اهمیت فراوان دارد. در اینپژوهش تاثیر اندازه پیاز و تنش خشکی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه موسیر بررسی شده است. آزمایش به صورت کرت های خردشده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل وزن پیاز در چهار سطح و آبیاری (انجامآبیاری کامل و عدم آبیاری) بود. در طول دوره رشد ویژگی های فیزیولوژیک مورد پایش قرار گرفتند و در پایان فصل نیز با انتخاب نمونههای تصادفی عملکرد و اجزای عملکرد موسیر در تیمارهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط تنش خشکی و با افزایش یافتن وزنپیاز کاشته شده، میزان کلروفیل a روند خاصی را نشان نمی داد. تنش خشکی سبب کاهش وزن موسیرها شد اما این کاهش وزن فقط درپیازهایی با وزن بین 20 تا 30 گرم معنی دار بود. همچنین تنش خشکی توانست تعداد پیازهای تولید شده را کم نماید که این کاهش فقطبرای پیازهایی با وزن 10 تا 20 گرم معنی دار بود. در اثر تنش خشکی میزان کاتالاز و پروکسیداز افزایش یافت. اثر تیمار وزن پیاز موسیر برصفاتی مانند میزان کلروفیل a ، وزن موسیرهای برداشت شده، میزان پروکسیداز و میزان کاتالاز موسیرها معنی دار بود.

Keywords:

کاتالاز , پروکسیداز , کلروفیل a , موسیر