تاثیر اندازه پیاز و تنش خشکی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه موسیر

با توجه به وضعیت برداشت موسیر از رویشگاه های طبیعی، انجام مطالعه در زمینه بومی سازی این گونه گیاهی اهمیت فراواندارد. در این پژوهش تاثیر اندازه پیاز و تنش خشکی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه موسیر Allium hirtifolium Boissبررسی شده است. آزمایش به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهایآزمایشی شامل وزن پیاز در چهار سطح و آبیاری (انجام آبیاری کامل و عدم آبیاری) بود. در طول دوره رشد ویژگی های فیزیولوژیکمورد پایش قرار گرفتند و در پایان فصل نیز با انتخاب نمونه های تصادفی عملکرد و اجزای عملکرد موسیر در تیمارهای مختلفمورد بررسی قرار گرفت. تنش خشکی سبب کاهش در تعداد کپسول ها، محتوای نسبی آب موسیرها و محتوای آلیسین شد کهبه جز محتوای نسبی آب، میزان کاهش در سایر صفات معنی دار بود. تیمار آبیاری در پیازهای بین 10 تا 20 گرم، تغییر معناداریدر میزان فنل ایجاد کرد. اثر تیمار وزن پیاز موسیر بر صفاتی مانند کارتنوئید، نعداد کپسول های موسیرها، میزان آلیسین و میزانفنل موسیرها معنی دار بود ولی تاثیر معنی داری بر محتوای نسبی آب موسیرهای برداشت شده نداشت.

Keywords:

موسیر , کاروتنوئیدها , محتوای نسبی آب , آلیسین , فنول