نگاهی جامعه شناختی به علل و آیین جنگ ها در شاهنامه فردوسی
Publish place: The journal of The Iranian study، Vol: 12، Issue: 24
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 260
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUK-12-24_012
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1399
Abstract:
بین ادبیات و اجتماع همواره رابطه متقابل وجود داتشه و این دو بر هم اثر گذار بوده یا از یکدیگر تاثیرپذیرفته اند. بر زبان آوردن ادبیات، حتی ادبی اندیشیدن، می تواند از مهم ترین دلایل اجتماعی بودن ادبیات باشد؛ زیرا ادبیانه و هنرمندانه اندیشیدن، به جهت القای دقیق تر احساس خالق اثر هنری و ادبی به دیگران (مخاطبان) است. یکی از آثار ادبی مهم ایرانیان که محتوایی اجتماعی دارد و بزرگترین اثر حماسی ایرانیان نیز محسوب می شود، شاهنامه فردوسی است. شاهنامه در مجموع، درونمایه ای انسانی دارد و از جمله موضوعات آن، جدال میان نیکی و بدی است. فردوسی در شاهنامه به تمامی شاعری متعهد و اجتماعی است و درون مایۀ حماسی اجتماعی شاهنامه به نحوی خاص با جنگ ها عجین شده است که در این نوشتار به بررسی جامعه شناختی علل و آداب و آیین های حاکم بر این جنگ ها پرداخته شده است. دفاع از دین، ناموس و وطن، نفی بدی و بیداد، نام نیک جستن و ننگ زدایی از عوامل مثبت شروع نبردها و قدرت و قدرت طلبی، رشک، آز و فزون طلبی و ... از انگیزه ای منفی جنگ ها و نبردها در شاهنامه بوده است که ریشه در ساختار اجتماعی و سیاسی جامعۀ آن دوران داشته است و فردوسی با بیانی حماسی و زیبا همۀ این نبردها را همراه با آیین های مخصوص به زیبایی تمام با زبان شعر در شاهنامه به تصویر کشیده است.
Keywords:
Authors
بتول صیفوری
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
علی حسن توفیقیان فر
مدرس دانشگاه پیام نور