ارزیابی مقدماتی ژرمپلاسم های چغندرقند برای تحمل به شوری

به منظور افزایش سطح تنوع ژنتیکی در زمینه تحمل به شوری چغندرقند، تعدادیاکسشن از مرکز تحقیقات کشاورزی آمریکا درخواست و در سطح گلخانه و مزرعه ارزیابیشدند. آزمایش گلخانه ای به صورت آزمايش فاكتوريل با 15 ژنوتيپ و دو شاهد به عنوانفاكتور اول و دو سطح شوري نزردیک به صفر و 16 دسي زيمنس بر متر به عنوان فاكتوردوم، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تكرار انجام و صفات درصد سبز شدن و درصداستقرار بوته ثبت گردید. براساس شاخص تحمل به تنش ( STI ) بر مبنای درصد استقراربوته، همه 15 ژنوتیپ مورد بررسی تفاوت معنی دار با شاهد متحمل P.29ـ 7233 داشتند و دربین ژنوتیپ های مورد بررسی، ژنوتیپ های شماره 1، 2، 3، 5، 7، 8، 10 ، 11 ، 12 و 14 جزءژنوتیپ های متحمل شناخته شدند. یک زیر مجموعه 5 ژنوتیپی از 15 ژنوتیپ در ايستگاهتحقيقات شوري رودشت اصفهان در قالب طرح بلوك كامل تصادفي، تحت تنش شوريمتوسط (EC آب و خاك قبل از آزمایش بترتيب 10 و 4 دسي زيمنس برمتر) از نظر تراکمبوته و پتانسيل عملكرد ريشه و شكر بررسی شدند. براساس صفات درصد استقرار بوتهدر مزرعه و عملکرد ریشه و شکر، ژنوتیپ شماره 12 با عملکرد ریشه 46 تن در هکتار وعملکرد شکر 33 / 9 تن در هکتار نسبت به بقیه ژنوتیپ ها و شاهد متحمل تفاوت معنی دارداشت. بوته های متحمل در گلخانه پس از ارسال به موسسه ورنالیزه و بذرگیری شدند.

Keywords:

تحمل به تنش شوری , شاخص STI , چغندرقند