حقیقت و ماهیت دین از منظر علامه طباطبایی

یکي از اساسي ترین مسائلي که در طول تاریخ، ذهن و ضمير انسان ها را به خود مشغول داشته، مسئله دین است؛ به گونه ایکه به هنگام تأمل در تاریخ بشر به این حقيقت مي رسيم که انسان ها از بدو تولد، حقيقتي را به عنوان منبع پرستش خوداختيار کرده و همواره دیندار بوده اند. دین در حقيقت به معنای اعتقاد به وجود آفرینندهای برای جهان و انسان، و عملکردن به دستورات متناسب با این عقاید مي باشد که این پژوهش با روش توصيفي- تحليلي به بررسي آراء و نظرات علامه طباطبایي پرداخته و این نتایج حاصل شده است که ایشان دین را امری فطری دانسته و د یندار بودن را همسنگ انسانبودن قرار داده است؛ به طوریکه از نگاه وی، دیندارِ کامل کسي است که انسان کامل مي باشد. درواقع از نظر علامهطباطبایي اهميت مسئله دینداری تا آنجاست که اگر کسي دین نداشته باشد گویا انسان نيست و در مسير انسانيت گاميبرنداشته است.

Keywords:

دین و شریعت , علامه طباطبایی , فطرت , انسانیت , جهان بینی