گفتگوی ادیان در قرآن و سیره اهل بیت و فقه شیعه

این پژوهش به بررسی مفهوم گفتگوی ادیان و ارتباط آن با اسلام می پردازد. به تحلیل متن و تفسیر تاریخی قرآن و سنت اهل بیت می پردازد. این تحلیل شامل برخورد بزرگان سلف اسلام، به ویژه پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) با پیروان سایر ادیان در تلاش برای درک ماهیت گفتگوی بین ادیان در اسلام است. این تحقیق نشان میدهد که چگونه اسلام با تامین عدالت، حقوق برابر، و آزادی عقاید دینی و اعمال مذهبی هر دین، فرهنگ و تمدن و نیز پذیرش همه پیامبران پیشین به عنوان پیامبران اسلام، نقش بینظیری در ترویج گفتوگوی بین ادیان ایفا میکند. این مطالعه با قوی ترین تاکید به پایان می رسد که اسلام دینی جامع است که از روابط هماهنگ بین ادیان دفاع می کند. می توان آن را به عنوان الگویی برای کاهش تعارضات بین ادیان و برای ترویج هماهنگی بین ادیان و همزیستی مسالمت آمیز در این دنیای مذاهب و سنت های گوناگون در نظر گرفت. در این مقاله به بررسی نمونه هایی از روایات و احکام موجود در سفارش تسامح، تحمل و همزیستی مسالمت آمیز با ادیان دیگر در فقه شیعه جعفری که به حق سنگ بنای گفتگوی بین ادیان می باشد، پرداخته می شود.

Keywords:

اسلام , قرآن و سنت , گفتگوی ادیان , همزیستی , آزادی مذهبی