دستورالعمل شناساییهای ژئوتکنیکی در آبهای ساحلی ایران

کشور ایران با توجه به قرارگیری در مجاورت خلیج فارس، دریای عمان و دریای مازندران و دارا بودن حدود ۵۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی، یک کشور دریایی محسوب می شود. بهره برداری از این مرزهای آبی وسیع به منظور رشد و شکوفایی اقتصاد و اشتغال کشور نیازمند توسعه صنایع دریایی می باشد. توسعه فعالیت های صنعتی در سواحل و بنادر دریاها اعم از ساخت سازه های بندری، خطوط لوله، احیاء زمین و همچنین کارهای فراساحلی نظیر احداث سکوهای استخراج منابع زیرزمینی نیاز به انجام عملیات شناسایی و بررسی های زیر سطحی در زیر آب را بیشتر می کند. شناسایی های زیر سطحی به منظور اطلاع از وضعیت ژئوتکنیکی لایه های زمین، پیش نیاز طراحی سازه های دریایی می باشد. این شناسایی ها در پروژه های دریایی نیازمند تجهیزات و برنامه ریزی مناسب است. توسعه روزافزون صنایع دریایی، نیاز بیش از پیش به دستورالعملی منسجم جهت انجام مطالعات ژئوتکنیکی دریایی را موجب شده است. از این رو دستورالعمل حاضر به منظور راهنمایی برای مهندسان حرفه ای در این حوزه آماده و ارایه شده است.

پیشگفتار مجری

ساخت و توسعه سازه های مختلف دریایی مستلزم انجام شناسایی و بررسی های ژئوتکنیکی زیر سطحی در دریا می باشد. هدف از این بررسی ها تعیین مشخصات ژئوتکنیکی مصالح بستر دریا است که لازمه آن نمونه گیری از بستر دریا و انجام آزمایش بر روی آن است. امروزه روش های مختلفی جهت تهیه نمونه های دست نخورده و دست خورده از بستر دریا وجود دارد که با توجه به سختی و حجم زیاد عملیات در این گونه پروژه ها آشنایی با مراحل، روشها و دستگاه های مختلف موجود به منظور انتخاب روش و دستگاه مناسب از اهمیت زیادی برخوردار است و عدم انتخاب روش مناسب موجب اتلاف هزینه و زمان زیادی خواهد شد. دستورالعمل حاضر به عنوان راهنمایی برای انجام شناسایی های ژئوتکنیکی در پروژه های دریایی در ایران تنظیم شده است.