مضامین قرآنی در اشعار عصر انحطاط (مطالعه موردی صفی الدین حلی، بوصیری، ابن نباته، بهاء الدین عاملی)

به وجود آمدن تحولات سياسی و اجتماعی پس از فروپاشی حكومت عباسی، زندگی اجتماعی و فرهنگی عرب ها را در ابعاد وسيعی دگرگون كرد. شاعران و نويسندگان اين دوره همگام با ساير مردم و شايد بيشتر از آن ها تحت تأثير اين تحولات قرار گرفتند. وجود اضطراب در آثار ادبی اين دوره، به دليل آشفتگی های سياسيی اجتماعی است. در اين ميان شعر به دليل بی مهری حاكمان عجم نسبت به شاعران سير نزولی و انحطاط را در پيش گرفت، از اين رو شاعران سعی خود را منحصر در بازی با الفاظ و صنايع ادبی نموده، از آوردن معانی بكر و تازه غفلت ورزيدند. با تمام اين اوصاف شاعران بزرگ و نامداری در اين دورهبه ويژه در مصر و شام يافت می شدند. از ميان اين شاعران می توان به صفی الدين حلّ، بوصيری، ابن نباته و ... اشاره كرد كه در زمينه سرودن بديعيات و استفاده از آيات و مضامين قرآنی در اشعار خود به شهرت رسيدند.

Keywords:

عصر انحطاط , قرآن , صفی الدین حلّی , بوصیری , ابن نباته و بهاءالدین عاملی