اشتقاق توابع تولید آب - شوری گندم در منطقه شمال گرگان

مناطق وسیعی از شمال استان گلستان که عمدتاٌ به کشت گندم و جو اختصاص دارند، به دلیل محدودیت منابع آب غیر شور، با روند نزولی کمی و کیفی آب و خاک مواجه بوده، در نتیجه بطور طبیعی عملکرد گیاهان فوق تحت تأثیر دو عامل شوری و کم آبی قرار دارند . به همین دلیل ضروری است تا عملکرد گندم به صورت تابعی از مقادیر کمی و کیفی آب و خاک تعیین گشته تا مورد استفاده برنامه ریزان قرار گیرد . برای بیان روابط کمی بین عملکرد گیاه و عوامل مؤثر در آن از توابع تولید استفاده می شود . در زمینه توابع آب – عملکرد یا شوری – عملکرد مطالعات متعددی وجود دارد( 4 ، 5 ، 6 ، 7 و 9 )اما در رابطه با توابع تولید آب – شوری مطالعات اندکی در منابع وجود دارد . در این بخش به چند نمونه آن پرداخته می شود . آگنی هوتری و همکاران (1992) مقادیر مختلف کمی و کیفی آب آبیاری را بر عملکرد و درآمد محصول گندم با استفاده از تابع تولید آب - شوری از نوع درجه دوم مطالعه نموده اند (1) نتایج نشان داد بیش از 97 درصد تغییرات عملکرد منتج از تغییرات کمیت و کیفیت آب آبیاری بود . داتا و همکاران ( 1198) اعلام کردند که برآورد توابع تولید بر اساس روش آماری بدلیل تعیین رابطه مستقیم آب – عملکرد بر روش های نظری و تجربی که بر پایه فرضیات متعددی استوارند ترجیح داده می شوند (3) آنها پس از بررسی چند تابع نتیجه گرفتند که تابع درجه 2 بهترین نوع تابع برای بیان کمی رابطه آب – شوری – عملکرد می باشد . داتا و دایال (2000) تابع تولید آب – شوری را در محصول گندم و خردل برآورد نموده و سپس با استفاده از مفهوم ارزش تولید نهایی، منافع و زیانهای اقتصادی مصرف آب شوررا محاسبه نمودند (3) روسو و بیکر (1986) تابع تولید برای ذرت و پنبه را در شرایط مقادیر مختلف رطوبت و شوری خاک تعیین نمودند . در این بررسی رابطه غیر خطی درجه 2 مبنای تحلیل تابع تولید قرار گرفت (8).