مداخله‌ای در تحریف‌های شناختی و خودانتقادی دختران بازمانده از ازدواج: اثربخشی و کارآمدی آموزش مهارت‌های ذهن مشفق

آموزش ذهن مشفق مطابق با ساختار درمان­های شناختی- رفتاری طراحی شد و سیر تاریخی این مدل درمانی در عدم بهبود هیجان‌های منفی در درمان شناختی رفتاری ریشه دارد؛ بنابراین این پژوهش با هدف مداخله­ای در تحریف­های شناختی و خودانتقادی دختران بازمانده از ازدواج: اثربخشی و کارآمدی آموزش مهارت‌های ذهن مشفق  انجام گرفت. در این مطالعه از روش پژوهشی شبه آزمایشی استفاده شد. طرح شبه آزمایشی پژوهش حاضر پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را همه دختران بازمانده از ازدواج شهرستان خرم‌آباد که پس از سن 35 سالگی به دلایل خودخواسته موفق به ازدواج نشده­اند تشکیل می­دهند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از دختران 35 ساله شهرستان خرم‌آباد بود که به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آموزش مهارت‌های شفقت­ورزی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) گمارش شدند. هر دو گروه در مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون به پرسشنامه­های تحریف­های شناختی میان فردی حمام چی و همکاران (2004) و مقیاس سطوح خودانتقادی تامسون و زروف (2004) پاسخ دادند. گروه آزمایش 10 جلسه آموزش مهارت‌های ذهن مشفق  را به‌صورت هفته­ای یک‌بار به مدت 5/1 ساعت دریافت کردند. نتایج برآمده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش مهارت‌های ذهن مشفق  بر کاهش تحریف­های شناختی میان فردی و خودانتقادی دختران بازمانده از ازدواج مؤثر است (001/0≥P).  بر پایه یافته‌ها، آموزش گروهی متمرکز بر ذهن مشفق  می‌تواند به‌عنوان یک روش مداخله‌ای نوین در کاهش مشکلات هیجانی دختران بازمانده از ازدواج به کار رود.  

Keywords:

training focused on compassionate mind , cognitive distortion , self-critical and unmarried girls , آموزش مبتنی بر ذهن مشفق , تحریف های شناختی , خودانتقادی , دختران بازمانده از ازدواج