شمارش واحدهای کربوهیدرات در مبتلایان به دیابت نوع یک و اثر آن در کنترل وضعیت متابولیک: مقاله ی مروری

مقدمه: با توجه به پاتوژنزبیماری دیابت و از طرف دیگر ضرورت استمرار درمان با استفاده از تزریق انسولین، به کارگیری روش هایی منطبق با سبک زندگی روزانه، مهمترین گام برای کنترل موثر همراه با حفظ سلامت روحی و جسمی و تشویق افراد به پیگیری درمان می باشد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر شمارش واحدهای کربوهیدرات در مبتلایان به دیابت نوع یک انجام شده است. شیوه ی مطالعه: پژوهش حاضر یک مطالعه ی مروری است. جستجو با استفاده از کلید واژه ها از جمله دیابت نوع یک، دیابت نوع دو، انسولین و شمارش واحدهای کربوهیدرات به زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه های معتبر از جمله Science Direct, Elsevier, Wiley, PubMed و SID از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ انجام شد و مقالات مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد، جهت به کارگیری شمارش واحدهای کربوهیدرات، دو مفهوم باید درنظر گرفته شود. در گام نخست، فاکتور حساسیت انسولین (قانون ۱۸۰۰ و قانون ۱۵۰۰) و در گام دوم، مفهوم دیگری به نام نسبت انسولین به کربوهیدرات (قانون ۵۰۰، ۴۵۰ و در کودکان قانون ۳۰۰). در پایان میزان کل انسولین هدف، از مجموع انسولین مورد نیاز برای اصلاح گلوکز خون، پیش از غذا و وعده ی غذایی به دست می آید. تنظیم میزان انسولین بر اساس میزان دریافت کربوهیدرات به کنترل بهتر وضعیت گلیسمیک، انعطاف پذیری الگوی تغذیه ای و بالا بردن کیفیت زندگی موثر است.

Keywords:

دیابت نوع یک , شمارش واحدهای کربوهیدرات , قانون ۱۸۰۰ , ۵۰۰ انسولین