بررسی ارتباط بین سطح هموگلوبین سه ماهه ی اول و دوم بارداری با بروز پره اکلامپسی

مقدمه: پره اکلامپسی، یکی از علل مهم مرگ و میر در مادر و جنین محسوب می شود. تشخیص زودرس پره اکلامپسی، یکی از عملکردهای بسیار مهم مراقبت های دوران بارداری است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سطح هموگلوبین سه ماهه ی اول و دوم بارداری با بروز پره اکلامپسی در خانم های باردار مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمیومنین علی (ع) زابل در سال ۹۸ - ۱۳۹۷ انجام شد. شیوه ی مطالعه: این مطالعه ی کوهورت آینده نگر، بر روی ۱۳۰ زن باردار در سه ماهه ی اول و دوم بارداری با نمونه گیری در دسترس انجام شد. آزمایشات دوران بارداری در بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) زابل انجام و ثبت گردید، سپس این افراد تا زمان زایمان و شش هفته پس از زایمان از نظر ابتلا به پره اکلامپسی پیگیری شدند. داده ها توسط SPSS نسخه ی ۲۱ مورد بررسی قرار گرفت. سطح معنی داری ۰۵ / ۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: از میان زنان مورد بررسی در این کوهورت، ۱۱ نفر ( ۴۶ / ۸ درصد) دچار پره اکلامپسیی شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بروز پره اکلامپسی در زنان با هموگلوبین کمتر از ۱۱ فرقی با بروز پره اکلامپسیی در زنان با هموگلیوبین بالاتر نداشت، اما زنان با هموگلوبین کمتر از ۱۱ در سه ماهه ی دوم، میزان بروز پره اکلامپسی کمتری داشتند. با وجود این وقتی از مدل های رگرسیون کاکس و روش های تحلیل بقا با کنترل اثرات سن و گراوید استفاده کردیم، هموگلوبین پایین در سه ماهه ی اول، خطر بروز پره اکلامپسی را بیش از ۶۰ درصد کاهش داد که از نظر آماری معنی دار بود ( ۰۳۶ / ۰). از طرف دیگر با استفاده از همین مدل های تحلیل بقا، مشاهده شد که هموگلوبین پایین در سه ماهه ی دوم هم خطر بروز پره اکلامپسی را بیش از ۶۰ درصد کاهش داد که آن هم از نظر آماری معنی دار بود (۰۱۲ / ۰). نتیجه گیری: وجود هموگلوبین بالا در سه ماهه ی اول و دوم بارداری، می تواند یک عامل پیشگویی کننده برای ابتلا به پره اکلامپسی باشد.