بررسی تاثیر عبور تجهیزات بازگشایی معابر بر تشدید خرابی روسازی آنها در امدادرسانی بحران سیلاب

پیش زمینه و هدف :با توجه به اینکه مناطق کویری کشور ما تجربه سیل‌‌‌‌‌های مخرب در فصول پاییز و زمستان را دارد و ‌‌ماشین‌آلات‌‌ سنگین ناچارند برای امور امدادرسانی و بازسازی به مناطق سیل زده تردد نمایند، نیاز به جاد‌‌ه‌های‌‌ مواصلاتی دارند. در این شرایط موضوع اثر بارگذاری ‌‌ماشین‌آلات‌‌ ساختمانی بر خرابی روسازی با لا‌‌یه‌ها‌‌ی اشباع شده در اثر سیل مورد توجه قرار می‌گیرد. روش: در این پژوهش برای مدلسازی نرم­افزارEverstress‌‌  به کارگرفته شده است و برای ‌خاک­بستر از ماسه ریز با سه درصد رطوبت متفاوت استفاده شده است، زیرا خاک شهرهای کویری، خاک ماسه است که در روان­گرایی نسبت به رطوبت حساس­تر از سایر خاک­ها می­باشند. همچنین در مدلسازی از 4 نوع لودر استفاده شد، زیرا در شرایط سیل این ماشین­ها بیشترین کاربرد را دارند. برای بررسی این موضوع دو پارامتر ماکزیمم کرنش افقی زیر آسفالت و کرنش قائم روی خاک‌­بستر در نظر گرفته شده است. یافته‌ها: با افزایش درصد رطوبت ‌خاک­بستر و کاهش CBR، مقادیر کرنش قائم روی ‌خاک­‌بستر افزایش و کرنش افقی زیر لایه آسفالت کاهش می‌یابد. برای مثال، لودر  LT953 با افزایش رطوبت و کاهش CBR، از ۵۰ به ۲۵ مقدار، کرنش قائم ۲۸۶‌‌ افزایش و کرنش افقی ۹/۲۰ کاهش یافته و با افزایش وزن لودر‌ها، کرنش قائم افزایش و کرنش افقی کاهش می‌یابد. نتیجه‌گیری: استفاده از تجهیزات امدادرسانی متناسب با وضعیت زیرساخت موجود، بدین جهت توجیه می‌شود که از ماشین‌آلات با وزن چرخ و وزن کل کمتری در معابر، با زیرسازی ضعیف­تر استفاده شود، زیرا طبق نتایج با افزایش رطوبت ‌خاک‌بستر و روسازی ضعیف شده و قدرت تحمل بار آن کاهش می‌یابد و تردد ‌‌ماشین‌آلات‌‌ سنگین باعث تخریب روسازی می‌شود. استفاده از مصالح مناسب و تقویت بستر مسیر معابر شهری و دسترسی در هنگام ساخت برای کاهش اثر تخریب مخاطرات طبیعی نیز می‌تواند اقدام پیشگیرانه محسوب شود.

Keywords:

Structural Strength , Flood Affected , Sandy Subgrade , Flexible Pavements , Crisis Management. , استحکام ساختاری , سیلاب , بستر ماسه‌ای , روسازی قابل انعطاف , مدیریت بحران