جایگاه معلولین درضوابط واستانداردهایی معماری معاصرایران

حضور جایگاه معلولین درمعماری معاصرایران مهم ترین مسلئه ای است. که باید امکاناتی ایجاد کنند که اینگونه افراد ازحقوق شهروندی برخوردارشوند. باتوجه به اینکه امروزه درهمه کشورهای جهان وکشورماایران معلولین جسمی حرکتی به نوعی بخش کشوررا تشکیل می دهند. و نیازمند استفاده از محیط زیست اطرافشان و تردد دراماکن اجتماعی وتفریحی می باشند تا بتوانند احتیاجات روزمره خودرابرآورده سازند. مناسب سازهای برای این قشری از معلولین درجامعه صورت گیرد که شامل:سطح عبورمرور، پیاده روها، پل هوایی، رمپ ها شیب ها،اصلاح ساختمانی ومعماری و...که فضاهای درشهرها ایجاد کنند وامکاناتی فراهم شود.که به استقلال فردی و به اجتماعی شدن آن هاکمک کنند. محیط شهری رابه گونه ای آماده نمود تاحرکت افراد معلول وغیرمعلول بهراحتی وباصرف حداقل انرژی جنبشی صورت پذیرد.دراین مقاله سعی داریم مناسب سازی معابر شهری ودرابتدا مشکلات معابروپیاده روهادرشهرها مورد برسی قراردهیم . باتوجه به قوانین ومقرارت شهرسازی ومعماری محیط شهری به گونه طراحی شود برای افراد معلولین که تمامی افراد جامعه بتوانند به صورت مساوی ازمحیط شهری وامکانات موجوداستفاده کنند.متاسفانه درایران ضوابط اصول استاندارد سازی است برای معلولین رعایت نمی گردد.دراین پژوهش اهدافی تعیین کرده ایم که براساس این پژوهش مبتنی بر تحقیقات، مطالعات میدانی و کتابخانه ای مورد برسی ومشاهده قرارگرفته است

Keywords:

معماری , معلولین , محیط شهری