سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری نواحی شهری در برابر بحران های طبیعی (زلزله) مطالعه موردی: محلات منطقه 11 شهرداری تهران

بحران طبیعی از جمله زلزله یکی از وحشتناک ترین پدیده های طبیعت محسوب می شود. ضررهای ناشی از بلایای طبیعی بر زندگی مردم اثاری گاه غیر قابل جبران بر جا خواهد گذاشت. به همین علت امروزه تاب آوری، به منزله ی یکی از سنجه های موثر در فرایند مدیریت بحران ها، رویکردی اجتماع محور برای ارتقای آمادگی اجتماعات شهری در برابر ناپایداری ناشی از بحران است در این راستا هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری (ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی ـ محیطی و نهادی) نواحی شهری منطقه 11 شهراری تهران در برابر بحران های طبیعی می باشد. این پژوهش کاربردی و با استفاده از روش تحلیلی ـ توصیفی با هدف شناسایی شاخص ها و عوامل موثر بر ابعاد تاب آوری در سطح نواحی منطقه 78 شهرداری تهران و ارائه چارچوبی به منظور سنجش ابعاد تاب آوری انجام پذیرفته است. داده های مورد نیاز پزوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسناد و به کمک پرسشنامه محقق ساخته طیف لیکرت جمع آوری گردید. پایایی پژوهش نیز براساس ضریب الفقای کرونباخ برابر 0.86 تایید گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه ای از نرم افزار spss و آزمون های آماری ،t-test ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد همچنین ابعاد اقتصادی، نهادی و کالبدی ـ محیطی نیز به ترتیب دارای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد همچنی ابعاد اقتصادی، نهادی و کالبدی ـ محیطی نیز به ترتیب دارای ضریب همبستگی برابر با 0.711، 6.41 و 3.13 می باشد که گویای همبستگی نسبتاً خوب این عوامل با کاهش آسیب پذیری در سطح منطقه یازده شهرداری کلانشهر تهران می باشد. بنابراین ایجاد زمینه های لازم به منظور افزایش آگاهی وآموزش و آمادگی ساکنین و مسئولان در برابر زلزله، ارزیابی آسیب پذیری زیر ساخت های موجود در برابرزلزله اهمیت بسزایی برخوردار است.

Keywords:

تاب آوری شهری , بحران های طبیعی , منطقه یازده , تهران