اثر بخشی زوج درمانی شناختی- رفتاری گروهی بر پربارسازی روابط زناشویی

پیوند زوج ها آغازگر رسمی اجتماعی است که تداوم آن موجب استحکام بنیاد خانواده است. امروزه همسـران در جهـت افـزایش صمیمیت و بهبود روابط زناشویی از مداخلات و آموزشهای تخصصی بهره می گیرند. هدف کلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشـی زوج درمانی شناختی- رفتاری گروهی بر پربارسازی روابط زناشویی زوجین است. پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی آزمـون وپس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل والدین کودکان مهد کودکی واقع در شـهر تهـران در سـال 1393، میباشـد. نمونـه آماری شامل 80 نفر از والدین(40 زوج) است که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به حکم قرعـه در دو گـروه آزمـایش(20زوج) و گروه گواه(20 زوج) جایگزین شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقـه ای تحـت آمـوزش زوج درمـانی گروهی مبنی بر رویکرد شناختی-رفتاری قرار گرفتند.ابزار پژوهش پرسشنامه رضایتمندی انریچ بود که آزمودنی هـا قبـل و بعـد آموزش زوج درمانی آن را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که آموزش زوج درمانی گروهی مبنی بر رویکـرد شـناختی-رفتـاری بـر رضامندی زناشویی زوجین به طرز معناداری اثر مثبت داشته و رضامندی زناشویی زوجین را افزایش داده است.

Keywords:

زوج درمانی گروهی , رویکرد شناختی-رفتاری , رضامندی زناشویی