کمی سازی خلأ عملکرد مرتبط با مدیریت زراعی در گندم

گندم گیاهی با ارزش و راهبردی است و مقدار تولید آن نیز میتواند بر بازرگانی و زنـدگانی مـردم اثـر بگـذارد. از آنجـایی کـه گستره زیر کشت گندم کم و بیش ایستا است، دستیابی به بیشینه بارآوری آن با شناخت کنشهـای مـدیریتی کـه در کشـتزارها توسط کشاورزان انجام میشود و نیز با شناخت نقش هر یک از کنش های تأثیرگذار در خلأ عملکرد مـزارع و انجـام مـدیریت های مناسب توسط کشاورزان، شدنی است. با هدف شناخت خلاء عملکرد گنـدم در شهرسـتان شوشـتر و یـافتن کنش هـای مـدیریتی کم کننده عملکرد و سهم هر یک از آنها در پدید آوردن خلاء عملکرد، یـک بررسـی میـدانی بـر پایـه تجزیـه و تحلیـل داده هـای جمع آوری شده از 55 مزرعه آبی با استفاده از آنالیز خط مرزی در سال زراعی 1395-96 انجام شد. دست آورد پـژوهش نشـان داد که میانگین عملکرد کشتزارهای مورد بررسی 3880 کیلوگرم در هکتار بود و با پیشرفت مدیریت زراعی میتواند به 8156 کیلوگرم در هکتار ازدیاد افزایش یابد. بر پایه تجزیه و تحلیل کند و کاو داده ها ، مهمترین کنش های مدیریتی برای بهدسـت آوردن عملکـرد بهینه در بر گیرنده: - 1 تاریخ کشت در محدوده ی مرز زمانی 41 روز پس از اول آبان، - 2 تعداد دفعات کوددهی نیتروژن به میزان 2 بار، -3 تعداد دفعات آبیاری 9 بار بسته به چگونگی آب و هوا بود. بر مبنای این یافته ها پیشنهاد میشـود عوامـل مـدیریتی بیـان شده به عنوان برترترین عوامل مدیریتی تعیین کننده خلاء عملکرد در شهرستان شوشتر مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

خلأ عملکرد , عملکرد پتانسیل , گندم , نیتروژن