بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد دانه و برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی ارقام امیدبخش آفتابگردان

یکی از مهمترین مدیریت های مزرعه برای دستیابی به شرایط مطلوب رشد جامعه گیاهی و عملکرد مناسب، تأمین آب کافی می باشد تا گیاه در مراحل حساس رشد دچار تنش رطوبتی نگردد. این تحقیق به منظور بررسی اثر رژیمهای مختلف آبیاری بر برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی چند رقم آفتابگردان در ایستگاه کشاورزی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح -IR1 آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A، IR2 آبیاری پس از 70 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس و -IR3 آبیاری پس از 90 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A ، همچنین عامل فرعی شامل 6 رقم آفتابگردان (پروگرس، فرخ، برزگر، رکورد، آذرگل و لاکومکا) میباشد. صفات مورد بررسی شامل وزن هزاردانه، عملکرد دانه، پرولین، ارتفاع بوته و غلظت مالون دی آلدئید میباشد. نتایج نشان داد بیشترین مقدار ارتفاع بوته در 50 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم پروگرس، وزن هزاردانه و عملکرد دانه از 50 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم رکورد، پرولین از 90 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم رکورد و غلظت مالون دی آلدئید از 90 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم فرخ به دست آمد.

Keywords:

پرولین , تنش رطوبتی , رکورد , مالون دی آلدئید.