نقش گسل های پی سنگی مدفون در دگرشکلی پهنه های برشی خاور ایران

اریب های سه گانه بیرجند، هشتوگان و چهارفرسخ گسل های پایانه ای سامانه گسلی نه- اسماعیل آباد می باشند. امتداد گسل های فعالشناخته شده در منطقه، شمال باختری جنوب خاوری است که سازوکار معکوس و راستالغز چپ بر دارند. با وجود این تغییر مسیر آبراهه ها و آشفتگی های سطحی در دشت های بین اریب ها نمود دارند که نشانه فعالیت گسل های پی سنگی در عمق است. با استفاده از داده های مغناطیسهوایی خطواره های مغناطیسی شناخته شده اند. خطواره های سلمآباد، هردنگ، دهک، بصیران، میغان و اسکا با روند خاوری- باختری شناسایی شده اند که بنظر می رسد حرکت چپ بر دارند. جابجایی آبراهه ها در واحدهای کواترنر حرکت چپ بر خطواره هردنگ را تأیید می کند. برشناحیه ای راست بر حاصل از فعالیت گسل های نه- اسماعیل آباد- نایبند، مجموعه اریب های پایانه ای و گسل های پی سنگی مدفون را تحت تأثیر قرار داده است. نتیجه این دگرشکلی ناحیه ای، لغزش و چرخش ساختارهای مذکور در جهت ساعتگرد است. پیامد دگرشکلی ها در منطقه وقوعزمین لرزه و ایجاد کانسارهایی نظیر منیزیت، مس و طلا است.

Keywords:

مغناطیس هوایی , گسل پیسنگی , سامانه گسلی نه- اسماعیل آباد- نایبند , خاور ایران