ارزیابی کاتالیست های واحد پلاتفرمر به صورت عملیاتی با هدف افزایش بهره وری واحد به کمک مهندسی فرآیند

واحد پلاتفرمر شامل فرآیند تغییر مولکول های هیدروکربن هاست که در آن از حرارت، فشار، هیدروژن و کاتالیست خاصی استفاده می شود و طی این عملیات نفتای نامرغوب تبدیل به بنزین با عدد اکتان بالا می گردد. کاتالیست از نوع پلاتین- رنیوم بر پایه آلومینا است واکنش های شیمیایی بگونه ای است که همواره باید حجم زیادی از هیدروژن همراه خوراک در راکتورها جریان داشته باشد. وجود این حجم زیاد هیدروژن برای اطمینان از انجام واکنش های مناسب با حداقل نشست کک روی کتالیست ها است. این کاتالیست را از طریق سوزاندن ککهای آن می توان احیاء نمود. در این فرایند هیدروژن تولید می شود و در واحدهای یونیفاینر و آیزوماکس مصرف می گردد. همچنین می توان از آن بعنوان خوراک واحد هیدروژن استفاده نمود و یا به سیستم سوخت گاز فرستاد. جریان خوراک این واحد شامل مواد پارافینی، نفتن ها، آروماتیک ها و اولفین ها است. آروماتیک ها به اندازه کافی پایدار هستند تا در طول راکتور بدون تغییر باقی بمانند. در حالیکه بر روی اولفین ها باید تغییراتی ایجاد شود. بنابراین بیشتر واکنش ها بر پایه تغییر دادن یا نوآرایی ساختار مولکولی پارافین ها و نفتن ها می باشد. در تحقیق پیش رو با بررسی شرایط عملیاتی واحد به خصوص در راکتورهای در حالت مختلف، اهم از نرمال و غیر نرمال و نیز واکنش های شیمیایی که انجام می گردد، شرایط بهینه عملیاتی (دما و فشار) جهت عمر مفید کاتالیست ها و نیز ارائه راهکارهای مفید بر اساس تجارب مختلف جهت نحوه بهینه احیاء کاتالیست ها، با توجه به هزینه بسیار بالای آنها جهت شارژ مجدد، سعی بر آن می شود که راندمان اقتصادی واحد مورد نظر را با حفظ عمر مفید کاتالیست ها، تا آنجایی که امکان دارد را بالا نگاه داشت. افزایش دما برای سرعت بخشیدن به یک واکنش غالباً ایده خوبی نیست. با گذشت زمان و با کم شدن فعالیت کاتالیست ها عملیات احیاء انجام می گیرد که نکات اساسی جهت بهترین حالت ممکن عنوان خواهد شد.

Keywords:

کاتالیست , پلاتفرمر , راکتور , ضرایط عملیات , احیاء کاتالیست