مطالعه تطبیقی عقد بیمه در نظام حقوقی ایران و فقه امامیه

بیمه به عنوان صنعتی گسترده که از ابزارها و مکانیسم­های مختلفی در جهت ایجاد آرامش روحی و روانی حائز اهمیت می­باشد این صنعت بدون در نظر گرفتن قوانین وابسته به آن هرگز نمی­تواند موفق عمل نماید، به عبارت دیگر قوانین بیمه، خود عاملی در جهت اعتماد مردم و شرکت­ها به آن شده، و آن­ها را ترغیب به سرمایه گذاری در صنعت بیمه می­نماید. از سوی دیگر قوانین اسلامی نیز که به جهت رفاه و امنیت روحی و جسمی مسلمین وضع شده، در بسیاری از زوایا و ابعاد دارای وجوه مشترک با بیمه دارد به گونه­ای که با مطالعه قواعد فقهی، عقد ضمان، هبه متوجه آن خواهیم شد که بسیاری از فقها در قریب به اتفاق موضوعات با بیمه و اقسام آن موافق می­باشند هر چند وجود برخی از قواعد فقهی، که با برخی از اقسام آن مخالفت می­ورزند، ولی در مجموعه می­توان قوانین فقهی را از عناصر موثر در تنظیم قوانین حقوقی بیمه به شمار آورد. تحقیق حاضر به روش توصیفی تحلیلی موضوع عقد بیمه در نظام حقوقی ایران و فقه اسلامی را مورد بحث و بررسی قرار داده است. زیرا وجود اصل 44 قانون اساسی و اصرار قانونگذار به استفاده از بیمه و فواید آن، موجب گردیده که قانونگذار در خصوص مبحث صنعت بیمه، با وضع قوانینی که اتفاقاً با تأسی از قوانین فقه اسلامی می­باشد، گام­هایی اساسی و مطمئن در این حوزه بردارد. که این خود بیانگر آن است که نظام حقوقی ایران اعتبار ویژه­ای برای صنعت بیمه و قراردادهای حاصله از آن قائل است.

Keywords:

عقد بیمه , نظام حقوقی ایران , فقه امامیه