بررسی تأثیر آموزش استدلال بالینی بر تفکر انتقادی دانشجویان کارشناسی پرستاری در درس پرستاری اورژانس در بحران‌ها و حوادث غیر مترقبه: یک مطالعه مقدماتی

مقدمه: در آموزش علوم پزشکی از جمله پرستاری هدف تربیت افرادی است که بتوانند با مهارت‌های تفکر عالی (تفکر انتقادی)، تلفیق معلومات، استفاده از استدلال ­بالینی صحیح و با تکیه بر شواهد، تصمیم­گیری را به بهترین نحو انجام دهند. هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش استدلال بالینی بر تفکر انتقادی دانشجویان کارشناسی پرستاری در درس پرستاری اورژانس در بحران‌ها و حوادث غیر مترقبه، انجام شد. مواد و روش­ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه مقدماتی به شیوه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد می‌باشد که در دانشکده پرستاری آجا در سال 1397 اجرا گردید. 27 نفر از دانشجویان پسر ترم 6 پرستاری به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. وضعیت تفکر انتقادی دانشجویان با استفاده از پرسش نامه استاندارد مهارت‌های تفکر انتقادی کالیفرنیا، قبل و 4 هفته بعد از آموزش، بررسی شد. برنامه آموزش استدلال بالینی با استفاده از مدل فرضیه پردازی تکرار شونده در قالب 5 جلسه آموزشی ارائه گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و با استفاده از آزمون تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: در مطالعه حاضر، میانگین و انحراف معیار تفکر انتقادی قبل از آموزش به روش استدلال بالینی 2/02 ± 7/63 و بعد از آموزش 3/36 ± 2/26 بود. بین میانگین تفکر قبل و بعد، تفاوت معناداری (0/047P=) وجود داشت. آموزش با روش استدلال بالینی، باعث افزایش مهارت­های تفکر انتقادی به نسبت قبل از مداخله شده است. بحث و نتیجه­گیری: میزان تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری، به نسبت قبل از آموزش با روش استدلال بالینی افزایش معنی‌داری داشت و می­توان نتیجه گرفت که این روش آموزشی، همانند سایر روش­های آموزشی فعال، می‌تواند باعث بهبود و ارتقا تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری ­گردد. امید است با به‌کارگیری این روش تدریس گامی مؤثر در جهت یادگیری هر چه بهتر دانشجویان و بهبود عملکرد پرستاران در بالین، برداشته شود.

Keywords:

Critical Thinking , Clinical Reasoning , Teaching Methods , Nursing Students. , تفکر انتقادی , استدلال بالینی , روش‌های تدریس , دانشجویان پرستاری.