چارچوب تعیین راهبرد توسعه پایدار برای احیای یک رودخانه فصلی شهری

با تغییرات زندگی شهری، تغییرات آب و هوایی، ایجاد خشکسالی و سیلاب پی در پی، موضوع احیای رودخانه‌ها به یکی از مسائل مهم منابع آب-زیست محیطی تبدیل شده است. در سال‌های گذشته عدم توجه به مسائل زیست‌ محیطی، بهره­برداری بی­رویه از منابع آبی، نادیده گرفتن امر توسعه پایدار، تغییر در ساختمان طبیعی و کانالیزه شدن بسیاری از رودخانه­های شهری، این منابع آب سطحی را از حالت طبیعی و شرایط مطلوب آن دور کرده است. این مطالعه با در نظر گرفتن شش معیار توسعه پایدار و استفاده از روش ترکیبی تصمیم­گیری چند معیاره M-TOPSIS-AHP و در نظر گرفتن دو هدف احیای کمی و کیفی جریان آب پایه و ایمن­سازی در برابر سیل اقدام به تدوین و گزینش بهترین راهبرد در راستای تحقق این اهداف برآمده است. داده­های مورد نیاز از طریق فرم­های نظرسنجی تخصصی که به‌وسیله 38 تن از متخصصین حوضه آب پر شده بود، جمع­آوری شد. در ابتدا با بررسی نرخ ناسازگاری فرم­های ناسازگار حذف شد، سپس برای به‌دست آوردن وزن­های نسبی از مقایسات زوجی AHP استفاده شد و در نهایت به کمک روش شباهت به گزینه ایده­آل اصلاح شده راهبردها رتبه­بندی و راهبرد برتر معرفی شد. در این مقاله چارچوبی مناسبی برای تعیین راهبرد توسعه پایدار در احیای یک رودخانه فصلی شهری ارائه شده که می‌تواند در احیای رودخانه‌های فصلی در شهرها مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

روش تصمیم‌گیری چند معیاره , فرم‌های نظرسنجی , مدل هیبریدی M-TOPSIS-AHP , منابع آب سطحی , نرخ ناسازگاری