اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی به شیوه گروهی بر تحمل پریشانی و مهارت کنترل خشم مادران دارای فرزندان کم‌توان ذهنی
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 338
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHPP-7-4_005
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1399
Abstract:
مقدمه: وجود فرزند کم‌توان ذهنی در خانواده تاثیرات منفی و جبران ناپذیری بر والدین بالاخص مادران به جایی می‌گذارد.
هدف: هدف از این پژوهش اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی به شیوه گروهی بر تحمل پریشانی و مهارت کنترل خشم مادران دارای فرزندان کم توان ذهنی شهر خرم آباد بود.
روش: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی و از نوع طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران دارای دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی شهر خرم‌آباد در سال ۹۹-۱۳۹۸ بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس ۴۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در قالب دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) جایی داده شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه (هر هفته یک یا دو جلسه) ۷۵ دقیقه‌ای تحت آموزش رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند. به منظور جمع‌آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و پرسشنامه استاندارد مهارت کنترل خشم استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل فرضیه‌های پژوهش نشان داد که آموزش رفتار درمانی دیالکتیکی بر تحمل پریشانی و بهبود مهارت کنترل خشم مادران موثر است (P<۰/۰۵). به عبارت دیگر برنامه آموزشی سبب افزایش تحمل پریشانی و بهبود مهارت کنترل خشم در آزمودنی‌ها شده است.
نتیجه‌گیری :با توجه به یافته‌های به دست آمده در این پژوهش می‌توان گفت: از جمله آموزش‌های موثر جهت افزایش تحمل پریشانی و بهبود مهارت کنترل خشم در مادران دارای فرزندان کم‌توان ذهنی آموزش رفتار درمانی دیالکتیکی است.
Keywords:
Authors
مسعود صادقی
Assistant Professor, Department of Psychology, Lorestan University, Khorramabad, Iran
کبری عالی پور
PhD Student of Educational Psychology, Department of Psychology, Lorestan University, Khorramabad, Iran
حافظ پادروند
PhD Student of Educational Psychology, Department of Psychology, Lorestan University, Khorramabad, Iran
احسان پادروند
MA in Educational Psychology, Department of Psychology, Allameh Tababaei University,Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :