بررسی اثربخشی روش درمانی روان نمایشگری بر بهبود تحول اخلاقی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 256
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHPP-7-4_011
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1399
Abstract:
مقدمه: اعتقاد بر این است که قضاوت اخلاقی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه دارای نقص است، این کودکان در ظرفیت قضاوت اخلاقی دارای کمبود هستند و این نقص، تعامل را با دیگران دشوار میسازد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی روان نمایشگری بر تحول اخلاقی کودکان دارای اختلال بیش فعالی/ نقص توجه انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری آن کودکان ۷ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه که جهت درمان به کلینیکهای درمانی شهر شیراز در سال ۱۳۹۸ مراجعه کرده بودند. تعداد ۳۰ نفر از این کودکان که توسط روانپزشک بیماری آنان مورد تأیید قرار گرفته بود، به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارش شدند. سپس آزمودنیها آزمون قضاوت اخلاقی ﺳﯿﻨﻬﺎ و ورﻣﺎ را تکمیل کردند و نمرات آنها به عنوان پیشآزمون انتخاب شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه آموزش گروهی به صورت هفتهای ۱/۵ ساعت تحت مداخلهی روان نمایشگری قرار گرفتند. افراد گروه کنترل، هیچ مداخلهای دریافت نکردند. در پایان مداخله از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد. بعد از ۲ ماه هر دو گروه، پیگیری شدند. دادهها با آزمون تحلیل کواریانس یک طرفه، با نرمافزار SPSS ۲۲ ارزیابی شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که روش درمانی روان نمایشگری بر بهبود تحول اخلاقی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه موثر است (۰/۰۰۵>P).
نتیجهگیری: با توجه به یافتهها از درمان روان نمایشگری میتوان به عنوان مداخلهای موثر بر بهبود تحول اخلاقی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بهره برد.
Keywords:
Attention deficit hyperactivity disorder , Moral development , Psychodrama , Child , اختلال بیش فعالی/ نقص توجه , تحول اخلاقی , روان نمایشگری , کودک
Authors
آزاده حقشناس
Msc Psychology, Department of Educational Psychology, Shiraz University, Shiraz, Iran
حمیدرضا رضایی
Msc Psychology, Department of Educational Psychology, Shiraz University, Shiraz, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :