ارزیابی پیوستگی سیمای سرزمین و کریدورهای مهاجرتی آهوی گواتردار در مناطق مرکزی ایران

انزوای جمعیت‌ها و در نتیجه آن خطرات ژنتیکی، بقاء درازمدت جمعیت‌های آهوی گواتردار را تهدید می‌کند. مدیریت این جمعیت‌ها نیازمند برقراری ارتباطات سیمای سرزمین بین لکه‌های زیستگاهی است. در این مطالعه سطوح مقاومت سیمای سرزمین به‌عنوان تابعی از 12 متغیر محیطی و انسانی و با استفاده از مدل‌های پیش‌بینی پراکنش تهیه شد. به‌دلیل کمبود اطلاعات درخصوص فاصله انتشار گونه، سناریوهای متفاوتی از توان انتشار مورد ارزیابی قرار گرفت. با استفاده از رویکرد کرنل مقاومت و مسیرهای حداقل هزینه فاکتوریل، سطح لکه‌های زیستگاهی هسته‌ای و کریدورهای مهاجرتی پیش‌بینی شد. نتایج این مطالعه نشان از انزوای کامل آهوان منطقه حفاظت شده بیدوئیه داشت. در مقابل نرخ جابه‌جایی مناسبی بین آهوان مناطق موته، قمیشلو، کلاه‌‌قاضی، کهیاز و کالمند پیش‌بینی شد. با درنظر گرفتن تأثیر جاده‌ها و کلان شهرها احتمال ارتباط عملکردی سیمای سرزمین بین آهوان کلاه‌‌قاضی با سایر مناطق نیز کاهش می‌یابد. با ترکیب نتایج به‌دست آمده و ارتباطات ژنتیکی جمعیت‌ها می‌توان عنوان کرد که آهوان مناطق مرکزی کشور در سه زیر جمعیت آهوان بیدوئیه، آهوان کلاه‌‌قاضی و آهوان سایر مناطق حفاظت شده در مرکز کشور گروه‌بندی می‌شوند. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که حفاظت از این گونه نیازمند مدیریت یکپارچه در سطح سیمای سرزمین به‌منظور برقراری جریان ژنی بین زیستگاه‌های منزوی است.

Keywords:

Corridor , Gene flow , Goitered gazelle , Landscape connectivity , Landscape resistance , Resistance kernel. , کریدور , جریان ژنی , آهوی گواتردار , پیوستگی سیمای سرزمین , مقاومت سیمای سرزمین , کرنل مقاومت