تحلیل استفاده ازآسفالت الیافی جهت بهبود مشخصات فیزیکی و روسازی در آسفالت

با توجه با توسعه شبکه حملونقل کشور، نیاز به سیستمهای حملونقل مدرن از یکسو و نیاز روزافزون به توسعه پایدار موجب گردیده در مهندسی روسازی افزایش بهبود خواص مخلوطهای آسفالتی همواره یکی از مسائل حائز اهمیت بوده ونفوذ هوا و نور در داخل این مخلوط ها باعث بوجود آمدن مسأله پیرشدگی آسفالت میشود. یک راه منطقی برای رفع این مشکل، افزایش میزان ماده چسباننده به منظور ایجاد پوشش ضخیم دور مصالح است و واضح است که این افزایش دارای یک محدودیت، به دلیل کم شدن درصد فضای خالی در مخلوط آسفالت متخلخل و خطر از دست رفتن پایداری آن است. بهبود خواص مخلوط های آسفالتی همواره یکی از مسائل حائز اهمیت در مهندسی روسازی بوده است .افزودنی ها در چند دهه اخیربه طور گسترده در آسفالت مورد استفاده قرار گرفته اند و از مهم ترین آنها که اثرات مطلوبی بر خواص فیزیکی و مکانیکی آسفالت دارد، می توان به الیاف پلی پروپیلن اشاره نمود .از این افزودنی با توجه به کارایی بالا، سهولت درنحوه استفاده و اقتصادی بودن، در روسازی آسفالتی جهت بهبود مشخصات فیزیکی و مکانیکی مخلوط های آسفالتی استفاده شده است. بررسی نتایج آزمایش های مختلف، تجزیه و تحلیل داده ها و ترسیم نمودارهای لازم، ملاحظه گردید که افزایش درصد استفادهی این افزودنی موجب افزایش مقاومت مارشال، کاهش مقاومت کششی خشک و مرطوب، مدول برجهندگی و عدد روانی نمونه های آسفالتی میگردد. نتایج حاکی از آن است که الیاف پلی پروپیلن موجب افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی، افزایش حساسیت آسفالت در برابر رطوبت شده و با توجه به جذب شدن به سنگدانه ها و قیر منجر به کاهش اتصال بین سنگدانه ها میگردد.

Keywords:

الیاف پلی پروپیلن , فرآیند مختلط , مخلوط آسفالتی , آسفالت الیافی