بررسی و ساماندهی بافت فرسوده در راستای توسعه پایدار (نمونه موردی منطقه 12 تهران)

شهر یک اثر هنری بزرگ است که آفرینندگانی به وسعت خود و تعداد جمعیتش دارد. هدف غایی یک شهر ایجاد محیطی دلنشین و راحت برای مردمیاست که در آن زندگی می کنند. با این جود مطلوبیت عرصه فضاهای شهری، امروزه از جمله بحران های فراروی جهان است. در این میان بافت هایفرسوده به عنوان یکی از ارکان اصلی شهرها دارای درون مایه های عظیم اجتماعی و فرهنگی هستند که بنا به سرشت خود با انواع عوارض و مشکلاتزیست مواجه هستند. افت منزلت اجتماعی و اقتصادی و نا بسامانی های کارکردی و کالبدی این بافت ها به همراه افت بسیار شدید کیفیت محیطزیست شهری، ضروریت توجه به پایداری این مناطق را دو چندان کرده است. از سویی بدون شک، بخش مهمی از زندگی هر شهروند در سطح اینبافت ها سپری می شود و توجه به اصول توسعه پایدار جهت ساماندهی به مشکلات موجود می تواند راهگشا باشد. در این مقاله محدوده مورد مطالعهمنطقه 12 در نظر گرفته شده که به عنوان یکی از مناطق مهم و تاریخی شهر تهران است ولی به دلیل وجود مشکلاتی در زمینه های مختلف کالبدی،ناکارآمدی زیرساخت های شهری، تضعیف شدن حیات اجتماعی نیازمند توجه می باشد. در همین راستا هدف از این پژوهش ساماندهی بافت منطقه12 با توجه به اهداف و اصول توسعه پایدار می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. در انتهای این مقاله پس از بررسیوضعیت منطقه 12 به ارائه راهکارهایی جهت نیل به اهداف توسعه پایدار ارائه گردیده است.

Keywords:

بافت فرسوده , توسعه پایدار , منطقه 12