سنجش زمان مراقبت پرستاری مستقیم و غیرمستقیم در بخش های مراقبت ویژه قلبی و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان شهید بهشتی کاشان، سال 1395

مقدمه پژوهش حاضر با هدف اندازه‌‌گیری زمان مراقبت مستقیم و غیرمستقیم در بخش‌‌های مراقبت ویژه قلبی و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان بهشتی کاشان در سال 1395 انجام شد. مواد و روش‌‌ها در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به روش مقطعی، فعالیت‌‌های 32 پرستار طی ماه‌‌های اردیبهشت و خرداد سال 1395 مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌‌ها چک لیستی مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، سنجش زمان مراقبت مستقیم و غیرمستقیم بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌‌ها از نرم‌‌افزار SPSS v.13 استفاده شد. داده‌‌ها با استفاده از شاخص‌‌های آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و آنالیز کوواریانس و سطح معنی‌‌داری 0/05P<، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌‌ها در یک شیفت کاری، میانگین زمان مراقبت مستقیم 9/46 ±2/145 دقیقه و میانگین زمان مراقبت غیرمستقیم 1/44±7/143 دقیقه بود. در بخش ICU قلب میزان مراقبت مستقیم بیشتر از زمان مراقبت غیرمستقیم بود (17/19±23/162 دقیقه، در مقابل 41/50±72/157دقیقه). بیشترین مراقبت مستقیم (5/38 درصد) در شیفت‌‌های عصر و بیشترین مراقبت غیرمستقیم (44 درصد) در شیفت‌‌های صبح انجام می‌‌شد. مدت مراقبت مستقیم و غیرمستقیم رابطه معنی‌‌داری با جنسیت، سابقه کار، وضعیت استخدامی و وضعیت آموزشی پرستاران نداشت. نتیجه‌‌گیری در بخش‌‌های مراقبت ویژه قلبی میزان مراقبت مستقیم بیش از مراقبت غیرمستقیم بود. با وجود شرایط نسبتا مطلوب مراقبت‌‌ در این بخش‌‌ها ،لازم است مدیران پرستاری با اجرای برنامه‌‌های آموزشی و بکارگیری تکنولوژی نوین جهت وظایف نوشتاری پرستاران، زمینه را برای مراقبت‌‌های بالینی بهینه فراهم سازند.

Keywords:

Time Assessment , Coronary Care Units , Direct care , Indirect care , زمان سنجی , بخش مراقبت ویژه قلبی , مراقبت مستقیم , مراقبت غیرمستقیم