تاثیر شکل بادبندهای قائم بر تغییر مکان هدف (نقطه ی عملکرد)سازه های فولادی مرتفع مجهز به سیستم کمربند خرپایی

با توجه به احداث روز افزون ساختمانهای بلند مرتبه در سطح کشور و کشورهای در حال توسعه و گسترش آنها، لزوم بررسی دقیق تر رفتار لرزهای این گونه سازهها بیش از پیش احساس می شود. با توجه به گستردگی و تنوع سازهای این گونه ساختمان ها، مطالعه ی حاضر برروی نوع خاصی از این گونه سازهها که شامل اسکلت فولادی با اتصالات جوشی و مجهز به کمربند خرپایی در طبقه ی آخر و هم چنین در طبقات میانی می باشد، انجام گرفته است. سازه های مرتفع مجهز به سیستم کمربند خرپایی (Outrigger Braced Structures)، با درگیر کردن کل سازهی پیرامون، یک روش اساسی در حل مسئله ی واژگونی محسوب شده و در محدوده ی ۴۰ الی ۶۰طبقه، دارای بازدهی بیشتری نسبت به سازهی قاب مهاربندی شده می باشند. در این تحقیق، ابتدا رفتار عمومی سازه و روش تعیین نقطه ی عملکرد با استناد به دستور العمل 440FEMA و عوامل مؤثر بر آن مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است و سپس تعداد ۴ مدل دو بعدی ( شامل ۳۰ الی ۶۰ طبقه ) مجهز به کمربند خرپایی در تراز سقف و طبقات میانی، که در سه گروه ۴ تایی، به تفکیک شامل با به تفکیک بادبندهای ۱- V+ ۸ - ۲ ، X و ۳- ۸، مدل سازی شده و به تفکیک نوع زمین و شتاب مبنای طرح، مدل های مزبور طراحی شده اند. سپس با انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی رانشی مدی (Modal Push- over Analysis) و بررسی منحنیهای ظرفیت به دست آمده برای مدل های مورد مطالعه بر مبنای شتاب طیفی Sa= ۰٫۳۰g، مقادیر نیروی برشی و تغییر مکان حداکثر بام متناظر با نقطه ی عملکرد، برای هر گروه با فرم بادبندی مورد نظر و نوع زمین مورد مطالعه محاسبه شده و تاثیر فرمهای مختلف بر روی نقطه ی عملکرد سازه مورد مطالعه قرار گرفته است.

Keywords:

تحلیل رانشی مدی , نقطه عملکرد , کمربند خرپایی , شتاب طیفی