استفاده از جداگرهای LRB، میراگرهای ویسکوالاستیک و میراگرهای جرمی تنظیم شده TMD در یک ساختمان ۲۵ طبقه
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 283
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MHUD05_007
تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1399
Abstract:
روش های کنترل سازه راه های کاربردی رسیدن به طراحی های قابل قبول از لحاظ پارامترهای لرزه ای می باشند. این روش ها با استفاده از ساز و کارهای ساده ای به کاهش پاسخ های سازه منجر می شوند. این کاهش ها می تواند در تغییر مکان ها، دریفت های طبقه ای، شتابها (خواه در یک مورد و خواه در چند با تمامی موارد) صورت گیرد. از جمله ساده ترین و کاربردی ترین این روش ها، روش کنترل غیر فعال می باشد. این کار می تواند با روش هایی از قبیل استفاده از جداسازه ای لرزه ای (Isolator)، میراگرهای ویسکوالاستیک و میراگرهای جرمی تنظیم شده (TMD) انجام پذیرد. در این پژوهش به بررسی و مقایسه ی رفتار لرزه ای یک ساختمان ۲۵ طبقه کنترل شده با روش های مذکور با حالت کنترل نشده ی آن پرداخته می شود. پارامترهای بهینه ی محاسبه شده و نتایج نشان میدهد که استفاده از میراگرهای ویسکوالاستیک تاثیر بسیار خوبی بر کاهش دریفت و تغییر مکان ماکزیمم طبقات دارد. هم چنین برخلاف سازه های کنترل شده با جداساز و TMD که زمان تناوب سازه کنترل شده افزایش می یابد، در کورد میراگر ویسكو الاستیک، زمان تناوب سازه کنترل شده بسیار کمتر از سازه کنترل نشده به دست می آید.
Keywords:
Authors
سینا آرمان
کارشناس ارشد سازه - دانشگاه آزاد اسلامی مشهد،
احسان یمینی
دکتری سازه - دانشگاه فردوسی مشهد،