نقش فرهنگ سازمانی سبز در بهره‌وری منابع انسانی با میانجی‌گری عملکرد سبز در پرستاران بیمارستان امام رضا (ع) مشهد

مدیریت با تأکید بر حفاظت محیط­زیست مفهوم جدیدی به نام فرهنگ سازمانی سبز را در ساختارهای سازمانی به خصوص بیمارستان­ها که فعالیت­های نزدیکی با محیط­زیست دارند، ایجاد کرده­است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فرهنگ سازمانی سبز در بهره­وری منابع انسانی با میانجی­گری عملکرد سبز است. این پژوهش با روش پیمایشی و مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری در محیط نرم‌افزاری Smart PLS انجام یافته­است. جامعه آماری پژوهش شامل پرستاران بیمارستان امام رضا (ع) می­باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 282 نفر برآورد و نمونه­گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفته و داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه‌های محقق­ساخته گرد‌آوری شده­است. پایایی و روایی سازه­های پژوهش با نرم­افزار PLS و با استفاده از دو شاخص CR و AVE برآورد شده­است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد که تقریباً نیمی (48/0) از اثر کل فرهنگ سازمانی سبز بر بهره­وری منابع انسانی از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی عملکرد سبز تبیین می­شود. نتایج پژوهش حاکی از ضریب معناداری در رابطه میان فرهنگ سازمانی سبز و بهره­وری منابع انسانی برابر با 984/2؛ در رابطه میان فرهنگ سازمانی سبز و عملکرد سبز، 590/7؛ در نقش عملکرد سبز در بهره­وری منابع انسانی، 057/4 و در ارتباط با نقش میانجی عملکرد سبز در اثر فرهنگ سازمانی سبز بر بهره­وری منابع انسانی با استفاده از آزمون سوبل برابر با 6/59 می­باشد.

Keywords:

فرهنگ سازمانی سبز , عملکرد سبز , بهره‌وری منابع انسانی