تاثیر کاربرد گوگرد و تیوباسیلیوس در بهبود خصوصیات مرفوفیزیولوژیکی گندم

به منظور بررسی اثر اصلاح کننده های اسیدی در اراضی با pHبالا بر بهبود خصوصیات مرفوفیزیولوژیکی گندم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل مقادیر سولفات گوگرد در سه سطح به صورت (صفر، ۲۵۰ و ۵۰۰ کیلوگرم در هکتار) و مقادیر کود زیستی تیوباسیلوس در سه سطح (صفر، پنج و ۱۰ کیلوگرم در هکتار) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر مقادیر کود گوگردی و باکتری تیوباسیلوس بر وزن خشک كل، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت فتوسنتز خالص و ارتفاع بوته در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اثر متقابل کاربرد کود گوگردی و تیوباسیلوس بر وزن خشکل کل در سطح احتمال یک درصد و بر ارتفاع بوته در سطح احتمال پنج درصد معنی دار و بر سایر صفات معنی دار نبود. بیشترین سرعت رشد محصول با ۱۲/ ۵ و ۱۱ / ۶ گرم در متر مربع در روز به ترتیب در شرایط مصرف ۵۰۰ کیلوگرم در هکتار کود گوگردی و ۱۰ کیلوگرم در هکتار تیوباسیوس و کمترین آن به ترتیب با7 / 9و 10/در عدم کاربرد کود گوگردی و عدم کاربرد تیوباسیلیوس حاصل شد. بیشترین ارتفاع بوته با 3/94سانتی متر در شرایط کاربرد ۵۰۰ و ۱۰ کیلوگرم در هکتار کود گوگردی و تیوباسیلوس و کمترین آن با 6/ 74 در عدم کاربرد کود گوگردی و تیوباسیلوس مشاهده شد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که کاربرد کود گوگردی و تیوباسیلوس در اراضی کشاورزی در اراضی باpHبالا باعث بهبود ویژگی های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی گندم شد که می تواند مورد توجه محققین و زارعین قرار گیرد.

Keywords:

ارتفاع بوته , سرعت رشد محصول , شاخص سطح برگ