جایگاه خلاقیت و نوآوری در مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران

هدف این پژوهش تشریح جایگاه تربیتی خلاقیت در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش می باشد که به عنوان یک هدف ویژه، در رشد توانمندی گستردة دانش آموزان و معلمان بسیار مؤثر، است؛ تبیین این جایگاه که در مبانی نظری تحول بنیادین نظام تعلیم و تربیت، با همّت گروه های مختلف علمی و فرهنگی کشور تهیه گردیده است، می تواند به شناساندن اهداف بزرگ سند و لزوم اجرای آن بینجامد. برای دستیابی به این هدف، با استفاده از روش توصیفی، به تحلیل مطالب جمع آوری شده از طریق مطالعات کتابخانه ای پرداخته شده است، و ابزار ما در این پژوهش، فیش برداری از مستندات و کتاب های مرتبط می باشد. در این راستا به خلاقیت، از جنبه های تربیتی و نقش اساسی که در رشد و شکوفایی آینده جامعه دارد، نگریسته شده، و همچنین جایگاه خلاقیت در مبانی نظری تحول بنیادین، که بیشترین نگاهش را به پرورش نسلی خلاق و هنرور معطوف ساخته، مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. در ادامه، نقش رویکردهای مختلفی که این مبانی در گسترش خلاقیت می تواند ایفا نماید، تبیین شده. نتایج حاصل از این پژوهش، نشان می دهد که با اجرای این سند، تفرصت و زمینة نوآؤری برای آینده سازان جامعه اسلامی فراهم می شود. بر این اساس، استدلال می شود که، ایجاد زمینه مساعد جهت رشد خلاقیت در یک محیط تربیتی، به تقویت آفرینندگی دانش آموزان و حتی مربیان منجر خواهد شد. و یافته های تحقیق تأیید می نماید که، با آموزش خلاقیت، و ایجاد زمینه برای بروز آن، به سرعت آفرینندگی و نوآوری خواهد افزود.

Keywords:

آموزش و پرورش , تعلیم و تربیت , خلاقیت , مبانی نظری , سند تحول بنیادین آموزش و پرورش