بهینه سازی تصمیمات زیست محیطی یک زنجیره تامین دوسطحی تحت قوانین انتشار آلاینده

اين تحقيق به بررسی تصميمات يک زنجيره تامين سبز دو سطحی تحت قوانين انتشار آلاينده به همراه مشوق های دولتی می پردازد. دولت در ابتدا از بالادست اين زنجيره تامين درخواست می کند تا ميزان ظرفيت انتشار آلاينده مورد احتياج به منظور پاسخگويی به تمامی تقاضا را اعلام نمايد. اين ميزان ظرفيت انتخاب شده توسط بالادست روی سه قسمت از اين زنجيره تامين تاثير می گذارد: تقاضای پايين دست، هزينه ی توليد بالادست و نرخ تبادل ظرفيت آلاينده در بازار آزاد. مصرف کننده ی نهايی دارای آگاهی زيست محيطی است و تقاضا در اين زنجيره تامين متاثر از دو عامل سطح پايداری و ظرفيت آلاينده انتخاب شده توسط بالادست است. تصميمات اين زنجيره تامين در دو حالت تصميم گيری متمرکز و غير متمرکز بررسی می شود. نتايج تصميم گيری متمرکز نشان داد که علاوه بر اينکه سود کلی زنجيره تامين نسبت به حالت تصميم گيری غير متمرکز بيشتر شده است، تصميمات بهتری از لحاظ زيست محيطی گرفته می شود.

Keywords:

زنجیره تامین پایدار , قوانین انتشار آلاینده , برنامه های انگیزشی دولت , بهینه سازی تصمیمات