مطالعه کاریولوژی میگوی سفید هندی ( Fennero penaeus) Penaeus indicus خلیج فارس و دریای عمان

سابقه و هدف: اطلاعات کروموزومی جانداران علاوه بر کمک به شناخت بهتر بیولوژی و طبقه­بندی آنها، در جهت اصلاح نژاد و دستکاری­های کروموزومی نیز موثر است. میگو سفید هندی Penaeus indicus از مهمترین گونه­های پرورشی ایران است. موادو روش­ها: میگوهای مولد از آب­های حوزه شرق و غربی بندر جاسک صید شدند. رنگ­آمیزی مراحل رشدی توسط  کلشی­سین و هیپوتونیک KCl در غلظت و زمان­های مختلف انجام شد. گسترش کروموزومی متافازی به دو روش کامپوس- راکوس و له کردن بافت و رنگ آمیزی با گیمسا یا آب مقطر بررسی شد. یافته­ ها: بافت بیضه بهترین گسترش­ را نشان داد. تعداد کروموزوم­های دیپلویید (86n=2) با هاپلویید (43n=) تایید شد که در این میان 27 جفت کروموزوم متاسنتریک /ساب متاسنتریک و 16 جفت اکرو/تلو سنتریک تشخیص داده شد. بحث: با وجود اختلافات کروموزومی مشاهده شده در مطالعات کاریوتایپی گونه ­های خانواده پنائیده، تعداد کروموزوم­های دیپلویید (86n=2) تعیین شده در این مطالعه در محدوده تعداد کروموزوم دیپلوئیدی (86 تا 92n= 2) گزارشات پیشین قرار دارد. نتیجه­ گیری: جهت مطالعه کاریوتایپینگ و گسترش کروموزومی گونه­ های جنس پنائیده بافت بالغ بیضه و رنگ­آمیزی گیمسا 10% و تهیه لام به روش له کردن بافت به عنوان بهترین روش­های آماده ­سازی تعیین شدند.

Keywords:

karyotype , Penaeus indicus , Persian Gulf and Oman Sea , کاریوتایپ , خلیج فارس و دریای عمان , Penaeus indicus (Fennero penaeus)