چالش‌های آئین‌نامه ارتقاء اعضای هیأت علمی برای هم‌ترازسازی سنجش و ارزیابی بهره‌وری علمی پژوهشگران رشته موسیقی در ایران

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش شناسایی چالش‌های آئین‌نامه ارتقاء اعضای هیأت علمی برای هم‌ترازسازی بروندادهای غالب رشته موسیقی است تا از این طریق بتوان از نادیده گرفته شدن بخش عمده‌ای از فعالیت‌های ارزنده اعضاء هیأت علمی رشته موسیقی جلوگیری کرد و ارزیابی‌های صحیح و عادلانه‌ای در این خصوص ارائه نمود. روش‌شناسی: این پژوهش، از نوع پژوهش‌های کاربردی و اکتشافی علم‌سنجی است که برای انجام آن از روش‌های کتابخانه‌ای، پیمایشی و تحلیل محتوا با رویکرد اکتشافی، تطبیقی و رویکرد همسانی استفاده شده است. در بخش کیفی، با استفاده از روش‌های کتابخانه‌ای و تحلیل محتوای کیفی، رزومه و سایر اطلاعات و مستندات جامعه پژوهش و نمونه هدفمند مورد مطالعه قرار گرفت و در بخش کمی، با استفاده از روش‌های تحلیل محتوای کمی و پیمایشی داده‌ها گردآوری شد و در نهایت، با روش تطبیقی و رویکرد همسانی و اکتشافی، تجزیه و تحلیل داده‌ها صورت پذیرفت. در این فرایند، بر اساس بررسی رزومه تعداد 90 نفر از اعضای هیأت علمی تمام وقت و مدعو رشته موسیقی دانشگاه‌های دولتی کشور و همچنین انجام پیمایش، تعداد 24 نفر به‌عنوان جامعه هدفمند این پژوهش تعیین شد و سپس بروندادهای تخصصی و همچنین دیدگاه‌های این نمونه هدفمند، در مراحل بعدی پژوهش به‌عنوان معیار مورد استفاده قرار گرفت و ضمن شناسایی وزن و اهمیت هر یک از این بروندادهای تخصصی، در این خصوص با بروندادهای مندرج در شاخص‌های آئین‌نامه ارتقاء هم‌ترازسازی شد. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد، برونداد علمی غالب در رشته موسیقی مربوط به «آهنگ­سازی» است، همچنین نمونه هدفمند با تألیف و ترجمه کتاب، مقاله مجله‏های داخلی و خارجی، مقاله همایش، سخنرانی در همایش و طرح پژوهشی به میزان کمی به‌عنوان بروندادهای اصلی رشته موسیقی موافق هستند؛ درحالی‌که به میزان زیادی با بروندادهایی از نوع «کنسرت‏های انفرادی و گروهی داخلی و خارجی، آهنگ‏سازی، انتشار آلبوم، ساختن قطعه برای فیلم و سریال و رهبری ارکستر» موافق‌اند. همچنین یافته‌های این پژوهش نشان داد «آیین‌نامه ارتقاء» تنها 3/27 درصد از بروندادهای اعضاء هیأت علمی رشته موسیقی را تحت پوشش قرار می‏دهد. نتیجه‌گیری: مشخص شد که برای بروندادهای غالب رشته موسیقی در آیین‌نامه ارتقاء جایگاهی تعریف‌نشده است و تنها به‌صورت کلی، با عبارت «آثار بدیع و ارزنده هنری» و امتیازی نه‌چندان زیاد در نظر گرفته‌شده است، که این امر باعث خواهد شد تا توانایی‌ها و فعالیت‌های عمده اعضاء هیأت علمی رشته موسیقی نادیده گرفته شود و این افراد امتیاز چندانی از آیین‌نامه کسب نکنند. برای رفع این چالش و مسئله، بروندادهای قابل‌ارائه در رشته موسیقی که می‌تواند با بروندادهای پیش‌بینی‌شده در آیین‌نامه ارتقاء هم‌ترازسازی شود؛ نشان داده شد.

Keywords:

همترازسازی , آیین‌نامه ارتقاء , رشته موسیقی , ارزیابی بهره‌وری علمی , اعضای هیئت علمی حوزه هنر