بررسی اثر تغییر پارامترهای میرایی و فرکانس در میراگرهای جرمی تنظیم شونده غیرفعال در ساختمان های فولادی

یکی از ساده ترین و قابل اعتماد ترین سیستم ها برای کنترل ارتعاش سازه ها در مهندسی عمران میراگر جرمی تنظیم شونده یا TMD است. با تنظیم پارامترهای میرایی و فرکانس این نوع میراگرها، میتوان پاسخ سازه را تا حد قابل توجهی کاهش داد. برای دستیابی به پارامترهای بهینه TMD، تا کنون روش های متعددی پیشنهاد شده است. در این پژوهش به بررسی تاثیر پارامترهای نسبت میرایی و نسبت فرکانسی پرداخته شده است. به این منظور یک قاب 12 طبقه در نظر گرفته شده است و میراگر جرمی تنظیم شده در تراز بام نصب گردیده است. از آنالیز تاریخچه زمانی با درنظر گرفتن 3 رکورد زلزله حوزه دور جهت بررسی پارامترهای بهینه استفاده شده است. همچنین پارامترهای بهینه در دوحالت با نسبت جرمی 0.02 و 0.03 و 0.04 بررسی و مقایسه شده است و از دو معیار بیشینه پاسخ ها و جذر مجموع مربعات (RMS) برای یافتن بهترین پاسخ ها استفاده شده است. در پایان هم پارامترهای بهینه بدست آمده از هر دو معیار با روابط تجربی Ioi و Ikeda بررسی شده اند.

Keywords:

میراگر جرمی تنظیم شونده , پارامترهای بهینه , آنالیز تاریخچه زمانی , کنترل ارتعاش , جذر مجموع مربعات.