الگویی پارادایمی از رابطة جوان و رسانه در شیراز

هدف از نگارش مقالة حاضر کشف و ارائة الگوی پارادایمیِ رابطة جوانان شیرازی با رسانه است. روش تحقیق بر اساس روش گروه کانونی و تحلیل آن بر اساس مدل‌های نظریة زمینه‌ای است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که جوانان از نظر هویتی خود را افرادی با خلاقیت بالا و عقلانیت پایین تعریف می‌کنند؛ از نظر عقیده الگوپذیر و در عین حال منتقدند، نگاهشان نسبت به رسانة داخل همراه با بی‌اعتمادی و تک‌کارکردی بودن آن است و به رسانة‌ خارجی متمایل‌‌اند، مدیریت گذران اوقات فراقت از سوی جوانان انجام می‌شود که به‌شدت متأثر از فضای رسانه‌ای است؛ از نظر رابطه با رسانه اعتماد به رسانة بیگانه، کم‌اعتمادی به رسانة داخل، و نیز تمرکز بر رسانة مدرن تا سنتی است؛ از نظر عملکرد رسانه در ایران آن را غیرعملکردی، خاص‌گرایانه، و عاطفی قلمداد می‌کنند. در کشور ما ضروری است که رسانه به کیفیت تعامل خود با مخاطب، سبک زندگی و مصرف رسانه‌ای جوانان، و نیز به ترجیحات و علایق آن‌ها توجه داشته باشد. در این زمینه توجه به تغییرات وسیع اجتماعی و شکل‌گیری رسانه‌های جدید ضرورتی انکارناپذیر است.

Keywords:

جوان , رسانه , الگوی پارادایمی , هویت , کارکرد , رابطه