پاسخ فیزیولوژیک نهال مورد (Myrtus communis L.) به تلقیح با میکروارگانیسم‌ها در شرایط تنش کم‌آبی

گیاه مورد (Myrtus communis L.) که در مناطق خشک و نیمه خشک کشور پراکنش دارد، به علت ارزش­هایش در زیباسازی محیط، توسعه فضاهای سبز شهری و برون شهری، احیاء اکوسیستم‌های طبیعی و مصارف دارویی حائز اهمیت فراوانی می‌باشد. در تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر تلقیح میکروارگانیسم­ها روی تغییرات فیزیولوژیک نهال‌های مورد (Myrtus communis L.) در شرایط تنش کم‌آبی، آزمایش گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل عامل تنش کم‌آبی در سه سطح: 100 درصد ظرفیت مزرعه (بدون تنش)، 60 درصد ظرفیت مزرعه (تنش ملایم) و 30 درصد ظرفیت مزرعه (تنش شدید) و عامل تلقیح میکروبی در 7 سطح: شاهد (بدون تلقیح)، قـارچ Funneliformis  mosseae، قـارچRhizophagus intraradices ، ترکیب این دو قارچ، باکتری Pseudomonas fluorescens، باکتری P. putida  وترکیب این دو باکتری بود. نتایج نشان داد که بیشترین درصد کلنیزاسیون ریشه در هر سه رژیم ‌آبی، مربوط به تیمار ترکیب دو قارچ بود طوری­که در محیط­های کم‌آبی شدید، ملایم و بدون تنش، این تیمار، به ترتیب باعث افزایش 8/17، 3/11 و 75/7 برابری کلنیزاسیون ریشه نسبت به شاهد (عدم تلقیح) شد. کم‌آبی باعث کاهش فتوسنتز، هدایت روزنه‌ای، تعرق، هدایت مزوفیلی، محتوی نسبی آب، پتانسیل آبی و افزایش کارایی مصرف آب، غلظت CO2 درون سلولی و نشت الکترولیت گردید، اما تلقیح میکروارگانیسم‌ها باعث بهبود صفات فوق شد. در کم‌آبی شدید، تیمارهای ترکیبی دو قارچ یا دو باکتری، سبب افزایش فتوسنتز (48-47 درصد)، هدایت روزنه‌ای (41-39 درصد)، تعرق (65-62 درصد) هدایت مزوفیلی (64-57 درصد)، پتانسیل آبی (21 -20 درصد)، محتوی نسبی آب (4/1 برابر)، و کاهش غلظت CO2 درون سلولی (31-28 درصد) و نشت الکترولیت (4/1 برابر) نسبت به شاهد (عدم تلقیح) شد. به طور کلی، با توجه به بهبود صفات فیزیولوژیک مشاهده شده، می­توان ابراز داشت که تلقیح میکوریزایی و باکتریایی سبب افزایش تحمل به خشکی نهال مورد در مقابل کم­آبی می‌شود.

پاسخ فیزیولوژیک نهال مورد (Myrtus communis L.) به تلقیح با میکروارگانیسم‌ها در شرایط تنش کم‌آبی Keywords:

باکتری‌های هم‌زیست ریشه , فتوسنتز , قارچ میکوریزا , نشت الکترولیت , نهال مورد