علل ناتوانی های یادگیری های کودکان

تعاريف ناتوانی يادگیری با تغییرات متنوعی همراه بوده است اين امر ممكن است به خاطر ارزشیابی و بازنگری های متحد و در اين قلمرو و ماهیت علمی آن باشد. رشته های تخصصی متعددی به طور مثال پزشكی، روانشناسی، علوم تربیتی، زبان شناسی و عصب شناسی، هر کدام اصطلاحاتی را برای تبیین اين اختلال دخیل کرده اند. برای مثال علوم تربیتی عبارت ناتوانی يادگیری خاص را به کار می برد، روانشناسی از مقولات همچون اختلالات ادراکی، رفتارهای فزون کنشی، نقص توجه و زبان شناسی از عبارات ناگويی اکتسابی، نارساخوانی و پزشكی و عصب شناسی از موارد ضربه مغزی، نارساکنش وری قلیل مغز، صدمه يا آسیب مغزی استفاده می کنند. «ناتوانی يادگیری بخصوص، يعنی اختلالی در يك يا چند فرايند روانی پايه که به درك يا استفاده از زبان شفاهی يا کتبی مربوط می شود و می تواند به شكل عدم توانايی کامل در گوش کردن، فكر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن، يا انجام محاسبات رياضی ظاهر شود. اين اصطلاح شرايطی چون معلولیت های ادراکی، آسیب ديدگی های مغزی، نقص جزئی در کار مغز، ديس لكسی يا نارساخوانی و آفازيای رشدی را در بر می گیرد.» (جرالد و مگ لافلاين، منشی طوسی، 1376)

Keywords:

آسیب های عنصری و فرايندی , اختلالات رفتاری و يادگیری , آسیب شناسی